Nome do produto: | Glicina | Nº CAS: | 56-40-6 |
Fórmula molecular: | C2H5NO2 | Peso molecular: | 75.07 |
Nº EINECS: | 200-272-2 |
1) O papel da glicina no campo médico Neurorregulación e saúde mental Neurotransmisor inhibitorio:
A glicina actúa como un neurotransmisor inhibitorio no sistema nervioso central, regulando a excitabilidade neuronal ao unirse aos receptores de glicina. Úsase como terapia adxunta para trastornos neurolóxicos como a epilepsia e a ansiedade.
Mellora da calidade do sono: Ao promover a síntese de neurotransmisores calmantes como o ácido γ-aminobutírico (GABA), a glicina alivia o insomnio e mellora a profundidade do sono.
Protección e desintoxicación do fígado Mellora da desintoxicación do fígado: a glicina participa no metabolismo da bilirrubina e na síntese de glutatión, acelerando o metabolismo de substancias nocivas como o alcol e as toxinas das drogas, reducindo así a carga hepática.
Prevención de danos no fígado: fortalece a capacidade antioxidante dos hepatocitos, o que ralentiza a progresión de lesións hepáticas crónicas como a esteatose hepática e a esteatose hepática alcohólica.
Reparación de tecidos e apoio metabólico Promoción da síntese de proteínas: como compoñente do coláxeno e da elastina, a glicina acelera a cicatrización de feridas, a reparación da pel e a recuperación posoperatoria.
Apoio ao metabolismo enerxético: Proporciona materias primas para a síntese de creatina, o que favorece o subministro de enerxía muscular e alivia a fatiga ou a atrofia muscular despois do exercicio. Regulación inmunitaria e intervención en enfermidades Fortalecemento da inmunidade: A glicina mellora a síntese de inmunoglobulinas, o que axuda no tratamento de enfermidades infecciosas ou inmunodeficiencias. Intervención en enfermidades metabólicas: Ao regular os niveis de azucre no sangue e o metabolismo dos lípidos, presenta posibles efectos terapéuticos adxuntivos para enfermidades crónicas como a diabetes e a hiperlipidemia. Aplicacións médicas especiais Compoñente axente desintoxicante: A glicina quela os ións metálicos e utilízase en tratamentos de desintoxicación para a intoxicación por metais pesados (por exemplo, chumbo, mercurio). Suplemento nutricional: Adminístrase a pacientes con trastornos do metabolismo dos aminoácidos (por exemplo, deficiencia de glicina) para manter as funcións fisiolóxicas.
2) O papel e os beneficios da glicina no procesamento de alimentos
Mellora e optimización do sabor
Mellora do sabor: Úsase en verduras en escabeche, salsa de soia, vinagre e zumes de froitas para mellorar a riqueza e o umami (por exemplo, un sabor máis suave na salsa de soia).
Proporciona dozura: cun nivel de dozura de ~80 % de sacarosa, é ideal para produtos con pouco ou sen azucre (por exemplo, bebidas sen azucre, galletas), evitando picos rápidos de azucre no sangue.
Equilibrio de sabores: a súa estrutura anfotérica (grupos amino e carboxilo) neutraliza os sabores excesivamente salgados ou acedos (por exemplo, 0,3 %-0,7 % en produtos salgados, 0,05 %-0,5 % en alimentos conservados en ácido).
Enmascarando o amargor e potenciando o umami: Actúa como supresor do amargor da sacarina sódica en bebidas e produtos cárnicos, ao tempo que sinerxiza co glutamato monosódico (MSG) para amplificar os sabores salgados (por exemplo, sopas, condimentos)
Extensión de conservación e frescura
Microorganismos inhibidores: Suprime Bacillus subtilis e Escherichia coli, prolongando a vida útil de produtos de pasta de peixe, manteiga de cacahuete, etc. (adición do 1 % ao 2 %).
Redución da oxidación: quelata os ións metálicos para atrasar a oxidación dos lípidos, prolongando a conservación da manteiga e a margarina de 3 a 4 veces.
Tampón do pH e equilibrio ácido-base
Estabiliza o pH en bebidas ácidas (por exemplo, iogur, zumes de froitas), modera a acidez intensa e mellora o sabor.
Antioxidante e protección da cor
Prevención da decoloración: elimina os radicais libres para reducir a oxidación e preservar a cor dos alimentos (por exemplo, adición dun 0,1 % a un 0,5 % en fideos instantáneos para a retención do sabor e da cor).
Fortificación nutricional
Suplementación de aminoácidos: engádense a alimentos deportivos ou fórmulas médicas especiais para favorecer a síntese de proteínas e a reparación dos tecidos.
Mellora da calidade das proteínas: optimiza os perfís de aminoácidos en produtos de orixe vexetal (por exemplo, bebidas de orixe vexetal) para aumentar o valor nutricional.
Estabilización de compoñentes alimentarios
Vitamina C estabilizadora: reduce a degradación da vitamina C durante o procesamento para conservar os nutrientes.
Emulsificación e mantemento da textura: impide a separación ou deterioración do aceite na manteca de porco, nos fideos instantáneos, etc., o que garante a estabilidade estrutural.
Efectos sinérxicos
Potencia a conservación: funciona en sinerxia con outros conservantes para mellorar a eficacia antimicrobiana.
Protección complementaria da cor e a frescura: combínase con antioxidantes para prolongar a vida útil.
Resumo: No procesamento de alimentos, a glicina mellora o sabor, a conservación, o equilibrio do pH, a actividade antioxidante e a calidade nutricional, mellorando de xeito integral o sabor, a seguridade e a integridade do produto. A súa aplicación require unha dosificación adaptada para cumprir cos estándares de seguridade alimentaria.
3) O papel da glicina na alimentación animal
Promover o crecemento e desenvolvemento animal
Materia prima para a síntese de proteínas: Como un dos aminoácidos esenciais, a glicina participa na síntese de proteínas nos animais, mellorando o crecemento muscular, a reparación dos tecidos e a eficiencia do aumento de peso.
Mellora da absorción dixestiva: Ao regular o equilibrio da microbiota intestinal, aumenta a utilización de nutrientes do penso e reduce a proporción penso-carne.
Mellora da inmunidade e da resistencia ao estrés
Actividade antioxidante: a glicina promove a síntese de antioxidantes como o glutatión, o que reduce os danos celulares inducidos polos radicais libres e fortalece a resistencia ás enfermidades.
Alivio do estrés ambiental: en condicións estresantes (por exemplo, altas temperaturas, agricultura de alta densidade), a suplementación con glicina reduce a carga metabólica e mantén a homeostase fisiolóxica.
Optimización da calidade e a palatabilidade dos alimentos
Mellora da palatabilidade: o seu sabor doce mellora o atractivo dos alimentos, o que aumenta a inxesta de alimento para animais.
Nutrientes estabilizadores: Mediante propiedades quelantes, únese a minerais (por exemplo, ferro, zinc) para evitar a perda de nutrientes e garantir unha nutrición equilibrada da alimentación.
Regulación do metabolismo e as funcións fisiolóxicas
Promoción do metabolismo dos lípidos: a glicina favorece o metabolismo dos lípidos, o que reduce a deposición de graxa e mellora a calidade da carcasa.
Precursor de neurotransmisores: como parte do sistema de neurotransmisores glicinérxicos, regula a función do sistema nervioso e mantén as actividades conductuais normais.
Aplicacións en escenarios agrícolas especiais
Acuicultura: a suplementación con glicina mellora a resistencia ás enfermidades en peixes e camaróns, reduce a excreción de amoníaco e mellora a calidade da auga.
Cría de gando novo: A glicina exóxena é necesaria para animais novos de crecemento rápido con síntese endóxena insuficiente.
Resumo: Na alimentación animal, a glicina mellora a saúde e a produtividade ao mellorar a absorción de nutrientes, reforzar a inmunidade e regular o metabolismo. A súa aplicación require unha dosificación adaptada ás necesidades agrícolas específicas para maximizar a eficacia e, ao mesmo tempo, cumprir os estándares de seguridade.
O papel da glicina na industria e na agricultura. Aplicacións industriais:
Como materia prima principal para o glifosato (un herbicida altamente eficaz), a glicina representa o 80 % do uso mundial de glicina relacionado cos pesticidas. Úsase na síntese de insecticidas piretroides, funxicidas de iprodiona e como aditivo en solucións de galvanoplastia e reguladores de pH. Funcións agrícolas da glicina no crecemento das plantas Promoción do crecemento das plantas Precursor das hormonas do crecemento: participa no crecemento e desenvolvemento das plantas, mellorando métricas como a altura da planta, o grosor do talo e a área foliar. Por exemplo, a aplicación no solo de 10 mg/L de glicina aumenta significativamente o peso seco e a lonxitude da raíz no pak choi.
Aceleración da taxa de crecemento: mellora a eficiencia fotosintética e a absorción de nutrientes, acurtando os ciclos de crecemento dos cultivos e aumentando indirectamente o rendemento. Mellora da resistencia ao estrés. Alivio do estrés abiótico: en condicións de seca, salinidade e temperaturas altas/baixas, a glicina reduce a fuga de electrólitos das follas e o contido de malondialdehído (MDA), ao tempo que aumenta os niveis de clorofila e o contido relativo de auga, mellorando a adaptabilidade dos cultivos.
Restauración do equilibrio fisiolóxico: Exemplo: A aplicación foliar de glicina en trigo sometido a estrés salino reduce significativamente os danos nas follas e mantén a actividade fotosintética. Mellora da eficiencia fotosintética Impulso da síntese de clorofila: Promove directamente a síntese de clorofila e carotenoides, mellorando a utilización da enerxía lumínica (por exemplo, aumento da taxa fotosintética neta nas mudas de arroz).
Optimización dos procesos fotosintéticos: regula a condutancia estomática e a actividade encimática para coordinar as reaccións de luz e escuridade. Mellora da calidade dos cultivos. Elevación do valor nutricional: aumenta o contido de proteínas, aminoácidos e vitaminas (por exemplo, maior cantidade total de proteínas e aminoácidos nas verduras de folla verde tratadas con glicina).
Mellora dos trazos sensoriais: Promove a acumulación de azucre (por exemplo, maior dozura da froita) e a actividade encimática antioxidante, mellorando a cor e a estabilidade no almacenamento. Facilita a absorción de nutrientes. Quelación: Únese a ións metálicos (por exemplo, ferro, zinc) no solo para liberar os nutrientes atrapados, mellorando a eficiencia dos fertilizantes.
Regulación do crecemento reprodutivo: a aplicación antes da floración mellora a viabilidade do pole, a fertilización, o desenvolvemento do froito e a diferenciación dos brotes. Regulación metabólica Precursor da síntese de hormonas: inflúe indirectamente nas fitohormonas (por exemplo, a auxina) para equilibrar os procesos metabólicos.
Funcións antioxidantes e osmoprotectoras: Fortalece os sistemas antioxidantes (por exemplo, a síntese de glutatión) e a acumulación de osmolitos para manter a estabilidade celular. Resumo: A glicina actúa como un axente multifuncional, mellorando sinerxicamente o crecemento das plantas, a resistencia ao estrés e a calidade dos produtos agrícolas a través de diversos mecanismos.
Envasado: saco ou tambor de 25 kg, saco de 500 kg/tonelada