Амінакіслоты служаць натуральнымі хелатарамі, звязваючыся з такімі неабходнымі мінераламі, як жалеза, цынк і марганец, і спрыяючы іх засваенню каранямі раслін. Гэты працэс хелатавання прадухіляе затрымку пажыўных рэчываў у глебе, што з'яўляецца распаўсюджанай праблемай пры выкарыстанні звычайных угнаенняў, забяспечваючы збалансаванае паступленне мікраэлементаў у расліны. Напрыклад, гліцын і глутамінавая кіслата паляпшаюць засваенне кальцыя і магнію, якія маюць вырашальнае значэнне для фотасінтэзу і развіцця пладоў. Павялічваючы эфектыўнасць выкарыстання пажыўных рэчываў, амінакіслотныя ўгнаенні зніжаюць неабходнасць у празмерных хімічных угнаеннях, зніжаючы выдаткі і мінімізуючы забруджванне навакольнага асяроддзя.