Аминокиселините служат како природни хелатори, врзувајќи се за есенцијални минерали како железо, цинк и манган, и олеснувајќи ја нивната апсорпција од страна на корените на растенијата. Овој процес на хелација спречува заглавување на хранливи материи во почвата, чест проблем со конвенционалните ѓубрива, осигурувајќи дека растенијата добиваат избалансирано снабдување со микронутриенти. На пример, глицинот и глутаминската киселина ја подобруваат апсорпцијата на калциум и магнезиум, кои се клучни за фотосинтезата и развојот на плодовите. Со зголемување на ефикасноста на користењето на хранливи материи (NUE), аминокиселинските ѓубрива ја намалуваат потребата од прекумерни хемиски внесувања, намалувајќи ги трошоците и минимизирајќи го загадувањето на животната средина.